Σκέψεις κάτω απο το νερό..

Πόσο γρήγορα συμβαίνουν καμιά φορά τα πράγματα..Πως αλλάζουν οι συνθήκες..Πόσο ξαφνικά αλλάζει η καθημερινότητα..Πολλές φορές οι αλλαγές είναι αναμενόμενες δεν λέω..Τις καθιστούν οι ίδιες σου πράξεις να είναι..

Όσον αφορά αυτή την περίπτωση λοιπόν καταλήγεις στο ότι δεν γίνεται να παλέψεις με όλα..Να τα αποτρέψεις -σε κάποιες περιπτώσεις- όλα. Πρέπει κάποια να τα “αφήσεις”..Για να μπορέσεις να ασχοληθείς με κάποια άλλα..Ίσως θα πρέπει να βάλεις μια ιεραρχία..Ποιά έχουν μεγαλύτερη αξία να λύσεις ή να προλάβεις..Ή ίσως να φτιάξεις 2 κατηγορίες..Από ποια θα απαλλαγείς και ποια έχουν μεγαλύτερη ανάγκη λύσης.. Όταν όλα φτάνουν στο αίσχατο σημείο δεν μπορείς ξαφνικά να αναδυθείς από τον βούρκο και να αρχίσεις να παλεύεις με όλα..Έτσι δεν είναι? Πρέπει σιγά σιγά..Εξ ανάγκης δηλαδή..Στην βηματική όμως αυτή πορεία κάτι-κάποιος θα χάσει..Ακόμα και αν δεν έφταιγες ούτε εσύ που βούτηξες στον βούρκο και έμπλεξες σ' αυτή την ιστορία..Τότε είναι όμως, τότε που θα πάρεις την απόφαση να κολυμπήσεις προς τα πάνω, που θα πρέπει να σκεφτείς τον εαυτό σου..Είναι η δική σου ώρα..Για μια φορά πες μια ειλικρινή συγγνώμη (παρόλο που δεν έφταιξες 100%) και για λιγοστή φορά κοίτα το συμφέρον σου..Μέχρι στιγμής είχες παλέψει όσο μπορούσες..Προσπάθησες να τα κρατήσεις όλα απο το χέρι για να κολυμπήσετε μαζί στον βάλτο..Έτσι θεώρησες οτι θα βοηθηθείς..Είναι καιρός όμως να τα αφήσεις αυτά..Γιατί πλέον συνήθισαν κι αυτά εκεί..Αν δεν τα αφήσεις θα σου θυμίζουν συνέχεια τη ζωή σου εκεί..... Σκληρό αλλά δεν γίνεται διαφορετικά..Έτυχε να σκοντάψεις και να πέσεις μέσα. Αν θέλεις πραγματικά να βγεις θέλει θυσίες...