Αυτό είναι το τίμημα..

Κάποτε με ρώτησες να σου πω για μένα..Έτσι απρόσμενα..Δεν είχαμε ανταλλάξει πολλές κουβέντες.. Σου είπα πολλά..Πάρα πολλά..Περισσότερα απο όσα έπρεπε μάλλον..Μάλλον σε τρόμαξα δεν ξέρω.. Μετά σαν να έκανες να φύγεις..Ποτέ μου δεν κατάλαβα αν το έκανες όντως..Δεν με άφησες να το καταλάβω.. Μέσα σε άλλα, λοιπόν, σου είπα πως είμαι ειλικρινής και αυθόρμητος..Πως λέω αυτό που θέλω την στιγμή που το θέλω..Σου είπα όμως επίσης οτι αυτό είναι αρνητικό.. Γέλασες.. Τι ειρωνία... Δεν με πίστεψες.. Τι ειρωνία.. Γιατί να είναι αρνητικό;.. Και υπάρχει μόνο μια απάντηση..Γιατί έτσι χανείς αυτούς που αγαπάς..
Κάποτε σου είπα οτι με γοήτευσες..Μου απάντησες σκληρά... Και ναί τότε κατάλαβα γιατί γέλασες..Νομίζεις οτι το να είσαι αυθόρμητος είναι δύσκολο..Οτι δεν θα το κατάφερνα.. Κι όμως..Νά μαι..Να σου λέω οτι θέλω τόσο πολύ να σε κοιτάξω στα μάτια.. Και πάλι απομακρύνεσαι..
Κάποτε σου είχα ζητήσει συγγνώμη..Μια φορά απο τις πολλές που ήμουν εγώ που μιλούσα πρώτος και αλλή μία απο τις φορές που ήξερα πως δεν θα πάρω απάντηση..Και δεν την ήθελα κατα βάθος.. Κιόμως..Αυτή τη φορά απάντησες..Γιατί;, ρώτησες.. Θα στο εξομολογηθώ άλλη στιγμή σου είπα..Όταν "μπορέσω"..
Η στιγμή αυτή ποτέ δεν ήρθε..Η στιγμή που ΕΓΩ θα μπορούσα δεν ήρθε ποτέ.. Ήρθε όμως η στιγμή που με αναγκάζεις..Η στιγμή που ΕΣΥ μπορείς να το ακούσεις.. Πάντα το δικό σου γινόταν εξάλλου..Ή ΘΑ γινόταν.....
Χάθηκες..Σε χασα..Τρόμαξες..Καταόνησα..Ήσουν ξεκάθαρη..Έκανα κουράγιο..
Και μαζί και εκείνη..Η αλλη..Η κουκλίτσα μου..Δεν ξέρω γιατί..Ή μήπως ξέρω.. Μωρέ αυτό φταίει είμαι υπερβολικός.. Εγω απλώς σας ήθελα στη ζωή μου..Και είναι σκληρό που δεν μείνατε..
Ε ναι λοιπόν!Δεν θα τα έλεγα όλα αυτά αν δεν σε είχα δει στο ονειρό μου...
Ήσουν ίδια..Όπως σε έχω "δει"¨..Ίδια..Και τοσο σοκαριστική.... Σιγά σιγά ξαναφωλιάζεις στο μυαλό μου.. Όπως είχες φωλιάσει σε εκείνο το μικρό σπιτάκι στο όνειρο.. Τι να σημαίνει το σπιτάκι άραγε;.... Ό,τι και να σημαίνει με έναν σεισμό μπορείς πολύ εύκολα να το γκρεμίσεις........................
Σ'ευχαριστώ για όλα...