Μόνος.. Μόνος σε ένα ψηλοτάβανο μαγαζί.. Οh no!!..Pub.. Mια σειρά απο κόκκινα φώτα μπροστά μου.. O επιβλητικός καναπές στον οποίο και κάθομαι μου υπενθιμίζει πόσο μικρός είμαι.. Κάτι θα ξέρει.. Ένας "φαλακρός" κύριος στη γωνία γράφει κάτι στον φορητό υπολογιστή του.. Στα δεξιά μου η ξανθιά μου μπύρα μου χαμογελά καθώς την κοιτάζω και σκέφτομαι.. Οι νότες μιας ροκ μελωδίας ίσως απο τα 80's περιτριγυρίζονται στον χώρο και φέρνουν αναμνήσεις μια παλιάς εποχής στα αυτιά των 40αρηδων άγγλων στην μπάρα.. Απλές μαύρες κορνίζες φωτίζουν με το φως που αντανακλάται πάνω τους πορτραίτα,τοπία και στιγμές ενος άλλου κόσμου κρεμασμένου στους τοίχους.. Μπροστά στα πρόσωπα στέκονται οι σκέψεις μου..Με την παλιά καλά τους υφή!.. Μπερδεμένες.. Η μία ακουμπά τη μύτη της άλλης καμιά φορά..χαμογελούν και με κοιτούν..έπειτα γυρνούν και πάλι το πρόσωπο τους στον πρώτο άγνωστο.. Τι ωραία που είναι τα φώτα.. Και εκείνα με τη σειρά τους πέφτουν πάνω στα πολύχρωμα μπουκάλια δίνοντας τους ζωή.. Γιατί κανένας πια δεν τα προσέχει..Δεν τα θέλει.. Θαρρώ οτι μπορώ να διαβάσω απο εδώ τα ονόματα απο όλα.. Jameson,Drambue και εκείνο εκεί στη άλλη άκρη; Disarrono νομίζω.. Με ξυπνάει απο τις ποιητικές μου σκέψεις ο ήχος μιας εξάτμισης.. Ίσως είναι ώρα να γυρίσω σπίτι.. Αντίο..Χάρηκα πολύ που τα είπαμε.. Θα τα ξαναπούμε..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου